«Μέσα στο πλέγμα των εμμονών και της αγάπης που διατηρώ πάντοτε για ότι χάνεται απ’ αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από μνήμες παλιών μεταφορικών μέσων του πρόσφατου παρελθόντος.. τα απόμακρα κάρα « όλο χρυσάφι και πορφύρᨻ όπως θα έλεγε ο Ρίτσος , οι μαγικοί σιδηρόδρομοι με τις φωτιές και τα κάρβουνα ή τα πράσινα τραμ με το γλυκό καμπανάκι να πηγαίνουν «προς τα τέρματα» με απόμακρους τραμβαγιέρηδες».

Σωτήρης Σόρογκας