Με πολύτιμα αρχέγονα στοιχεία της γης , χώμα και νερό, οι πρόγονοί μας δημιούργησαν την αγγειοπλαστική τέχνη. Μια μοναδική τέχνη που έδωσε αριστουργήματα σε όλο το κόσμο. Από Αγγεία με περίτεχνα σχέδια και χρώματα μέχρι κεραμικά κοσμήματα. Ο πηλός μετασχηματίζεται χάρη στην φωτιά, σε ένα υλικό, στέρεο και χρήσιμο.
Η erisoart παντρεύει τον πηλό με τα μινιμαλιστικά λουλούδια του Σόρογκα σε μοναδικά αντίγραφα κοσμημάτων αποτυπώνοντας τη διαχρονικότητα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Λίγα λόγια για την Κεραμική Τέχνη
Η κεραμική είναι από τις πρώτες τέχνες του ανθρώπου, κοινή σ’ όλους τους λαούς λόγω της αφθονίας της πρώτης ύλης. Με τον όρο κεραμική χαρακτηρίζουμε αποκλειστικά τα πήλινα ψημένα αγγεία.
Ο πηλός ήταν από νερό, κλαδιά, ξύλα και χώμα. Καθώς ήταν πολύ εύχρηστος, έπαιρνε την επιθυμητή μορφή.
Αρχικά, στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τον άψητο πηλό (μάζες άψητου πηλού έχουν βρεθεί στο σπήλαιο της Θεόπετρας στην Θεσσαλία) για να κατασκευάσει τα απαραίτητα χρηστικά αντικείμενα.
Όμως τα αντικείμενα αυτά δεν ήταν σταθερά και ανθεκτικά στον χρόνο και έτσι εντάθηκαν οι προσπάθειες για την σταθεροποίηση αυτού του υλικού, οι οποίες ευοδώθηκαν κατά την διάρκεια της Νεολιθικής εποχής, αρχικά στην Εγγύς Ανατολή (αρχές 7ης χιλιετίας π.Χ.) και στη συνέχεια στην περιοχή του Αιγαίου (τέλη 7ης χιλιετίας π.Χ.).
Ο Νεολιθικός άνθρωπος , κατάφερε με το ψήσιμο στη φωτιά να σταθεροποιήσει τον πηλό και να το καταστήσει πολύτιμο αγαθό.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη χώματος σε κάθε περιοχή. Στην Ελλάδα, τα μέρη που μπορούσε να βρει κανείς καλό πηλόχωμα, άργιλο δηλαδή, αφθονούσαν. Εκτός από την Αττική, άργιλος καλής ποιότητας υπήρχε στην Κόρινθος, τη Λακωνία, την Εύβοια, τη η Βοιωτία κ. ά.
Ο πηλός αποτελούσε ένα πρόσφορο και οικονομικό υλικό σε αντίθεση με το χαλκό και τα πολύτιμα μέταλλα και γι΄ αυτό τον χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των σκευών καθημερινής χρήσης, όπως αγγεία για να φυλάγουν και να μεταφέρουν το λάδι, το κρασί και το νερό, για το μαγείρεμα, αλλά και για το σερβίρισμα στο τραπέζι.
Με πηλό όμως κατασκευάζονταν και κοσμήματα.
Στον Ελλαδικό χώρο, τα παλαιότερα γνωστά μέχρι σήμερα κοσμήματα έχουν εντοπιστεί στο σπήλαιο της Θεόπετρας στη Δυτική Θεσσαλία και χρονολογούνται στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο (25000 – 15000 π.Χ.).
Κατά τη Νεολιθική εποχή, τα κοσμήματα είναι συνήθως κατασκευασμένα από λίθο, όστρεα και πηλό, ενώ ελάχιστες είναι οι μαρτυρίες σχετικά με χρυσά και αργυρά κοσμήματα.
Η προτίμηση σε υλικά ανθεκτικά στον χρόνο αντικατοπτρίζει τη σημασία που έδιναν οι άνθρωποι στα κοσμήματα, τα οποία θα τους συνόδευαν όχι μόνο στην καθημερινή αλλά και στη μετά θάνατον ζωή.
