0
0,00
0 items

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΡΟΓΚΑΣ

'36 - '60

1936-1953

Ο ζωγράφος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1936, πρωτότοκος γιός του Σπύρου Σόρογκα (1908-1982), από την Κωστάνα της Ηπείρου, και της Ελένης το γέvoς Ιντζίδn, γεννηθείσα στην Αθήνα (1917-2005), n οποία ήταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά προσφυγικής οικογένειας που έχει φτάσει στην Ελλάδα από την Προύσα της Μικράς Ασίας το 1914. Ο αδελφός του Ευάγγελος είναι εφτά χρόνια μικρότερος.

Ο πατέρας του ήρθε στην Αθήνα γύρω στα 1920 για να εργαστεί σε κανένα φούρνο, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι συμπατριώτες του. Ήταν πρωτότοκος της οικογένειας -δύο αδέλφια ακόμη και δύο δίδυμες αδερφές- και έπρεπε να επιβιώσουν, γιατί ήταν και ορφανά από πατέρα, αφηγείται ο ζωγράφος πολλά χρόνια μετά. Και συνεχίζει: «Τώρα που πέρασε ο καιρός, πιστεύω ότι ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος και με υψηλό δείκτη αγιοσύνης. Ήδη από την εφηβεία μου έτρεφα έναν βαθύτατο σεβασμό μαζί και θαυμασμό για το πώς κατόρθωσε, με γραμματικές γνώσεις δημοτικού σχολείου, να συγκροτήσει μια σεβάσμια προσωπικότητα ήπιων τόνων και διακριτικής σεμνότητας».

Ο πατέρας ήταν μέλος του ημιπαράνομου σωματείου «Μόρφωση-Οργάνωση» με καθοδηγητή τον Νίκο Πλουμπίδη και αργότερα γραμματέας του Σωματείου Αρτεργατών. Η σκληρή καθημερινότητα και ο αγώνας της επιβίωσης, τα διάφορα επαγγέλματα που έκανε περιστασιακά ο πατέρας του για να ζήσει την οικογένεια στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, n λαϊκή συνοικία του Αγίου Αρτεμίου όπου μεγάλωνε, n μαγεία του θεάτρου σκιών και του Καραγκιόζη, τα πολυφωνικά ηπειρώτικα τραγούδια και τα μικρασιάτικα ακούσματα, σημάδεψαν την παιδική και εφηβική ηλικία του ζωγράφου.

Η επιθυμία του να ασχολείται με καλλιτεχνίες ξεκίνησε από τα πολύ μικρά του χρόνια: «Έφτιαχνα φυλλαράκια σε ευχετήριες κάρτες, σκάλιζα βαρκούλες σε φλούδες πεύκων τns Πεντέλης ή έφτιαχνα αετούς και καραγκιόζηδες. Γενικά, είχα μιαν έφεση να διακριθώ και μια επιθυμία να εισπράττω την αποδοχή των άλλων, επειδή αισθανόμουν μειονεκτικά έναντι των φίλων μου, που τους έβλεπα πιο δυνατούς και πιο ωραίους».

Το αίσθημα μειονεξίας εκκινεί από τη στρεβλή αντίληψη του ίδιου, την περιέργεια των ανθρώπων και τα απροκάλυπτα πειράγματα των συνομηλίκων του για την εξωτερική του εμφάνιση: ήταν εξαιρετικά ψηλός και αδύνατος. Η ενασχόληση με τη ζωγραφική λειτουργούσε ως καταφύγιο και επιβεβαίωση, σταδιακά όμως έδινε νόημα και σκοπό στη ζωή του σε ευθεία αντιστοιχία με βαθύτερες ανάγκες και υπαρξιακές νεανικές αγωνίες.

«Ο αδελφός της μητέρας μου -κάλφας στο ραφείο του παππού μου- ασχολείτο τα Σαββατοκύριακα με αναγνώσεις μαρξιστικών βιβλίων ή έγραφε μυθιστορήματα και ζωγράφιζε με χρωματιστά μολύβια, απ´ τα οποία μου χάριζε τα μικρότερα. Ήταν άλλωστε ο πρώτος μου δάσκαλος. Αυτό που θυμάμαι μόνο απ’ τα έργα του είναι ο Άρης Βελουχιώτης πάνω στο άλογο, σχεδιασμένος με μαύρο μολύβι. Όταν λοιπόν κάποτε τον επισκέφτηκε ο φτωχός φίλος του ζωγράφος – συνεξόριστος στο Μακρονήσι- Μπάμπης Τσιμιγκάτος για το «γύρισμα» του κοστουμιού του, τού έδειξε και τις δικές μου πρωτόλειες ζωγραφιές. Πρέπει να του άρεσαν, γιατί προθυμопоιńθηκε να με πάει στο φροντιστήριο του άξιου και ευγενικού Πάνου Σαραφιανού, ώστε να ετοιμαστώ για τn Σχολή Καλών Τεχνών».

Στο φροντιστήριο μαθήτευσε κοντά και στον Βρασίδα Βλαχόπουλο, ενώ εκεί συνάντησε τους μετέπειτα συναδέλφους του Κάκια Σακελλαρίου, Σίλεια Δασκοπούλου, Ρένα Παπασπύρου, Γρηγόρη Σεμιτέκολο, Βάσω Κυριάκη, Γιώργο Μήλιο, Βαγγέλη Δημητρέα, Αλέκο Φασιανό, Πέτρο Ζουμπουλάκη κ.α.: «Ήταν όλοι πολύ ευγενικοί μαζί μου και αισθανόμενοι ίσως τη φοβία μου επροθυμοποιούντο να με καθοδηγούν και να με ενθαρρύνουν».

1954

Αποφοίτησε από το ΙΓ’ Γυμνάσιο Αθηνών με μέτριες επιδόσεις. Η παρουσία όμως εξαιρετικών καθηγητών -των φιλολόγων Σολδάτου, Βουτετάκη και Γρίβα και του ιστορικού Τάκη Σταματόπουλου-, τον εισήγαγε στο ήθος της λογοτεχνίας και έφερε την ιστορία στο προσκήνιο των ενδιαφερόντων του. Παρ’ όλα αυτά, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Φροντιστήριο «Μαντά» της Πλατείας Κάνιγγος, με στόχο την εισαγωγή του στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τελικά, τον κέρδισε n ζωγραφική. Στη νέα αλλά αβέβαιη πορεία ζωής που επέλεξε, τον συντρόφευε πάντα n «γαλήνια αγάπη» των γονιών του.

1955-1960

Το 1955 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Αρχικά μαθήτευσε στο Προκαταρκτικό Τμήμα και, εν συνεχεία (1957), με κρατική υποτροφία που διήρκησε μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών του (1961), βρέθηκε στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη προς τον οποίο αναγνωρίζει ευγνωμοσύνη καθώς είχε την «ευτυχία» να διδαχθεί κοντά του τα «πολύτιμα μυστικά της ζωγραφικής». Η «ζωογόνα πνευματικότητα» του δασκάλου του στάθηκε καθοριστική στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του. «Η περίοδος της μαθητείας μου στον Μόραλη στάθηκε σε υψηλό βαθμό καθοριστική. Ο Μόραλης ήταν μοναδικός δάσκαλος στο να σε μυήσει στη γλώσσα της ζωγραφικής, αλλά όχι στο τι θα πεις εσύ με αυτήν την γλώσσα, που έμενε αποκλειστικά δική σου υπόθεση. Ήταν πολύτιμα και πολύσημα διδάγματα, από τα οποία μπορούσες να αντλείς σε όλη σου τη ζωή ό,τι θα βοηθούσε την ολοκλήρωση της ιδιοπροσωπίας σου. Προσπάθησα κι εγώ αργότερα, στους σπουδαστές της Αρχιτεκτονικής, για σαράντα χρόνια, να τους μιλήσω γι’ αυτήν τη γλώσσα του σχεδίου, του χρώματος και της συνθέσεως, αλλά εκείνος ήταν μοναδικός και ανεπανάληπτος». [Απόσπασμα συνέντευξης του Σωτήρη Σόρογκα στην κ.Λ. Πολύζου] Πολύ σημαντικά επίσης υπήρξαν τα μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης του Παντελή Πρεβελάκη, καθώς και τα μαθήματα ρυθμολογίας και προοπτικής του Παύλου Μυλωνά, τα οποία άνοιξαν τους ορίζοντες του ζωγράφου προς μια ευρύτερη οπτική για την τέχνη. Την εποχή εκείνη, το Εθνικό Βασιλικό Ίδρυμα και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών έδιναν χορηγίες στην Α.Σ.Κ.Τ. προκειμένου κάποιοι από τους σπουδαστές να μεταβούν και να μελετήσουν την ελληνική λαϊκή ζωγραφική και την ορθόδοξη αγιογραφία. Ο Σ. Σόρογκας επελέγη ως υπότροφος αυτών των χορηγιών και έτσι, είχε τη δυνατότητα να μελετήσει και να αντιγράψει τη λαϊκή ζωγραφική από την οικία Τριανταφύλλου στη Δράκεια Πηλίου τις τοιχογραφίες του ναού της Παναγίας της Κεράς στην Κριτσά Κρήτης και αλλού.  Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων ανέπτυξε στενές φιλίες με συμφοιτητές του, όπως τον Δημοσθένη Κοκκινίδη με τον οποίο τον συνέδεσε η κοινή τους αριστερή ιδεολογία, την Πέπη Σβορώνου, τον Βαγγέλη Δημητρέα, τον Λευτέρη Κανακάκη, την Βάσω Κυριάκη, την Ρένα Παπασπύρου, τον Δημήτρη και την Χαρίκλεια Μυταρά, τον Αλέκο Φασιανό, τον Πέτρο Ζουμπουλάκη, το Γιώργο Μήλιο, καθώς και την μετέπειτα σύζυγό του Μαρία Καραβέλα. Η περίοδος εκείνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του. Τότε εκδηλώθηκε το έντονο ενδιαφέρον και η αγάπη του για τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία και την ποίηση, με αποκορύφωμα την γνωριμία του με το έργο του Γιώργου Σεφέρη ο οποίος θα τον επηρεάσει βαθιά και στην κατεύθυνση του έργου του. Τότε, ο ήδη υπάρχον αριστερός ιδεολογικός του προσανατολισμός εμπεδώνεται μέσα από την ανάγνωση μαρξιστικών κειμένων, και διατηρείται έως και τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ‘80.

'61 - '70

1961 -1962

Με το πέρας των σπουδών του στην Α.Σ.Κ.Τ., ξεκίνησε να υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία, αρχικά στην Κόρινθο, και στη συνέχεια στην Αθήνα. Την ίδια εποχή, άρχισε μαθήματα αγιογραφίας στο Εφηρμοσμένον Εργαστήριον Νωπογραφίας και Φορητής Εικόνος της Α.Σ.Κ.Τ. με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Γεωργακόπουλο, μαθητή και βοηθό του Φώτη Κόντογλου και μυήθηκε στην Βυζαντινή Τέχνη η οποία πάντα τον γοήτευε.

Το 1962 παρουσίασε έργα του στη «Β’ Πανελλαδική Έκθεση Νέων» στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών, που διοργανώθηκε από τον Πνευματικό Δεσμό Σπουδαστών και Νεολαίας «Πρωτοπορία» και το δημοσιογραφικό του όργανο, την εφημερίδα «Συναδελφική». Μεταξύ των νέων καλλιτεχνών που συμμετείχαν ήταν και οι Αντώνης Απέργης, Λευτέρης Κανακάκης, Βασίλης Κυπραίος, Βάσω Κυριάκη, Χρόνης Μπότσογλου, Φώτης Σαρρής κ.α.. Η έκθεση που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη χρονιά και επεδίωκε να γίνει θεσμός, κάλυπτε την ανάγκη παρουσίασης νέων καλλιτεχνών μακριά από περιορισμούς και δεσμεύσεις. Ο ζωγράφος Ορέστης Καvέλλης δέκα χρόνια αργότερα, θα γράψει αναφορικά με την εν λόγω έκθεση:

«Ο Σόρογκας έδινε με τα πιο απλά μέσα την αίσθηση μιας πραγματικότητας συνυφασμένης με τη μεταφυσική ποίηση που δίνουν συχνά τα κινέζικα και γιαπωνέζικα έργα».
[περ. Δημιουργίες, τχ. 3 (15), Φεβρουάριος 1972]

1963

Με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, άσκησε για ένα σύντομο διάστημα το επάγγελμα του αγιογράφου προς επιβίωση, δημιουργώντας αλλά και αποκαθιστώντας κατεστραμμένες βυζαντινές εικόνες, συνεργαζόμενος με καταστήματα στο Μοναστηράκι.

Την ίδια περίοδο πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ενώσεως Πτυχιούχων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Ε.Π.Α.Σ.Κ.Τ.), ένα συνδικαλιστικό όργανο με αριστερές ιδεολογικές καταβολές που αγωνιζόταν για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων καλλιτεχνών, αλλά και την εξυγίανση και τον εκδημοκρατισμό του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της ένωσης ο Σωτήρης Σόρογκας διετέλεσε γενικός γραμματέας.

1964

Την περίοδο αυτή εκλήθη να εργαστεί ως βοηθός του ζωγράφου και καθηγητή Τάκη Μάρθα προκειμένου να διδάξει Σχέδιο και Χρώμα στην Έδρα Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Στα επόμενα δύο χρόνια διορίστηκε άμισθος επιμελητής και στη συνέχεια έμμισθος βοηθός, μετά από εισηγήσεις των κηδεμονευόντων καθηγητών της έδρας, Άγγελου Προκοπίου και Γιάννη Λιάπη.

1965 -1966

Συμμετείχε στην «8η Πανελλήνιο Καλλιτεχνική Έκθεση» στο Ζάππειο Μέγαρο, καθώς και στην ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών «Ζωγραφική στο ‘65» στην αίθουσα του Κέντρου Τεχνολογικών Εφαρμογών στην Αθήνα.

Εκείνη την εποχή ξεκίνησε μια θερμή φιλία με τον ζωγράφο Ορέστη Κανέλλη, μέσω του οποίου γνώρισε μεταξύ άλλων, τον ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο, τον ζωγράφο Γιώργο Σικελιώτη και την οικογένεια Ελευθεριάδη.

1967

Με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών την 21ης Απριλίου 1967, η πλειοψηφία των Ελλήνων δημιουργών, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ακολούθησε την πολιτική γραμμή της αποχής από κάθε μορφή καλλιτεχνικής εκδήλωσης και κρατικής διοργάνωσης, στοχεύοντας την απομόνωση και την καταγγελία του καθεστώτος.

1968

Παντρεύτηκε την εικαστικό Μαρία Καραβέλα, πρώην συμφοιτήτριά του στην Α.Σ.Κ.Τ. Το ζευγάρι χώρισε λίγα χρόνια αργότερα.

1969 -1970

Μετά από αποχή δύο ετών και με αφορμή την απόφαση των Ελλήνων εικαστικών να επιστρέψουν ξανά στους χώρους τέχνης, παρουσιάζοντας και πάλι τη δουλειά τους, ιδρύθηκε η «Ομάδα των Έξι», μια καλλιτεχνική ομάδα αποτελούμενη από τους Γιάννη Βαλαβανίδη, Βαγγέλη Δημητρέα, Μαρία Καραβέλα, Βάσω Κυριάκη, Γιώργο Μήλιο και Σωτήρη Σόρογκα. Την ίδια χρονιά διοργανώθηκε η πρώτη έκθεση της ομάδας με τίτλο «6 Ζωγράφοι» στην γκαλερί του ξενοδοχείου «Άστορ» στην Αθήνα, ενώ τον επόμενο χρόνο η έκθεση παρουσιάστηκε και στη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» στην Θεσσαλονίκη. Στον κατάλογο της έκθεσης, αντί κειμένου χρησιμοποιήθηκε το σύνθημα του γαλλικού Μάη: «Να είστε ρεαλιστές, να ζητάτε το αδύνατο», ενώ το εξώφυλλο του καταλόγου διέτρεχε μια οριζόντια μαύρη γραμμή- πένθος, αναφορά στην τραγική ελληνική πραγματικότητα.

Την ίδια εποχή, συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Δύο συγκλίνουσες εκδηλώσεις» που παρουσιάστηκε στις γκαλερί «Νέες Μορφές» και «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – Χίλτον». Στην έκθεση συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Αχιλλέας Απέργης, Γιάννης Βαλαβανίδης, Δανιήλ Γουναρίδης, Σίλεια Δασκοπούλου, Γιώργος και Ελένη Ζογγολοπούλου, Όπυ Ζούνη, Νίκη Καναγκίνη, Ορέστης Κανέλλης, Χρίστος Καράς, Μαρία Καραβέλα, Βάσω Κατράκη, Κώστας Κουλεντιανός, Α. Τάσσος, Παναγιώτης Τέτσης και Γιάννης Ψυχοπαίδης. Η έκθεση χαρακτηρίστηκε ανεπίσημα ως «Αντί-Πανελλήνιος», μια απάντηση στην οργανωμένη από το καθεστώς της χούντας «11η Πανελλήνιος Καλλιτεχνική Έκθεση» στο Ζάππειο Μέγαρο, η οποία παρουσιαζόταν την ίδια περίοδο.

Την ίδια χρονιά, έλαβε μέρος στην ομαδική έκθεση «Καλοκαίρι ‘71» που διοργανώθηκε επίσης στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – Χίλτον.

Τέλος, η χρονιά αυτή σηματοδοτήθηκε από την προαγωγή του σε έμμισθο επιμελητή στην Έδρα Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, με εισήγηση του καθηγητή Νίκου Εγγονόπουλου.

'71 - '80

1972

«Σημειώσεις από την Ελλάδα», ήταν ο τίτλος της πρώτης ατομικής του έκθεσης στην «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών-Χίλτον», ένα αφιέρωμα μνήμης κι αγάπης στον Γιώργο Σεφέρη που είχε φύγει από τη ζωή λίγους μήνες νωρίτερα. Το κείμενο του καταλόγου ήταν του κριτικού Τέχνης, Τώνη Σπητέρη, ο οποίος αναφέρθηκε στον «χαμηλόφωνο διάλογο ανάμεσα στα πράγματα και την αίσθηση που αυτά υποβάλλουν», στον αφηρημένο, ιδιότυπο λευκό χώρο, στη μεταφυσική ατμόσφαιρα, στη βαθιά αίσθηση του ελληνικού στοιχείου, στην τεχνική αρτιότητα και την ιδιαιτερότητα της ζωγραφικής του νέου καλλιτέχνη: «λιτό και ευαίσθητο σχέδιο. Παιχνίδι και χάδι τόνων, έλλειψη περιττής φλυαρίας μαυρόασπρα περάσματα όπου υποβάλλεται η χρωματική διάθεση δίχως χρώμα». Η έκθεση παρουσιάστηκε και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, ενώ μέρος της ταξίδεψε και στο εξωτερικό, στην Glaub Galerie IV της Κολωνίας.

Την ίδια περίοδο έλαβε μέρος στην ομαδική έκθεση «Καλοκαίρι ‘72» στην «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – Χίλτον», καθώς και στο θερινό «Salon» της γκαλερί «Νέες Μορφές» στην Αθήνα.

1973

Έλαβε ετήσια προσωπική χορηγία (Personal Grand) από το Ίδρυμα Ford. Τον επόμενο χρόνο ταξίδεψε στο Μιλάνο, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο μελετώντας τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα.

1974

Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Πώς βλέπουν οι καλλιτέχνες τον εαυτό τους» στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» στην Αθήνα, όπου παρουσιάστηκαν 50 αυτοπροσωπογραφίες Ελλήνων καλλιτεχνών από το προσωπικό αρχείο του Τώνη Σπητέρη. Στην έκθεση μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Κώστας Ανδρέου, Αγήνωρ Αστεριάδης, Σπύρος Βασιλείου, Γιώργος Γουναρόπουλος, Νίκος Εγγονόπουλος, Θόδωρος (Παπαδημητρίου), Χρίστος Καράς, Βάσω Κατράκη, Ράλλης Κοψίδης, Γιάννης Μίχας, Γιώργος Μπουζιάνης, Γιάννης Μπουτέας, Γιάννης Μόραλης, Σπύρος Παπαλουκάς, Παύλος (Διονυσόπουλος), Άλκης Πιερράκος, Σωτήρης Σόρογκας, Παναγιώτης Τέτσης, Γιάννης Τσαρούχης, Κώστας Τσόκλης, Μιχάλης Τόμπρος, Αλέκος Φασιανός, Φιλόλαος (Τλούπας), Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας και Τζων Χριστοφόρου.

1975

Πραγματοποιήθηκε η ατομική του έκθεση «Παραλλαγές σε τρία θέματα», στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, όπου κυριαρχούσαν οι συνθέσεις με τα ανυπότακτα και παγιδευμένα άλογα, λαμβάνοντας τα εγκωμιαστικά σχόλια των κριτικών και του κοινού. Σε κείμενό του στον κατάλογο της έκθεσης, ο ποιητής Νίκος Καρούζος αναφέρει για τον καλλιτέχνη: 

«Νομίζω πως ο τόσο προβληματισμένος αυτός άνθρωπος, ο Σόρογκας, έχει πάρει το θαυμάσιο μονοπάτι που καταλήγει στη διψαλέα για εκατομμύρια σιωπές παρουσία της ωραιότητας».

Ακόμη, λαμβάνει μέρος στην ομαδική έκθεση «Ομαδική II», στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, όπως επίσης και στην έκθεση «Σύγχρονη Χαρακτική», στην γκαλερί «C. G.» στην Αθήνα.

Συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη», μιας ομάδας που στόχευε στη δημιουργία ενός πειραματικού εργαστηρίου νέων καλλιτεχνών που επιθυμούσαν να μυηθούν σε θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα τέχνης. Έως το 1981 έγιναν μαθήματα σχεδίου και χρώματος από ζωγράφους της ομάδας όπως οι Δεκουλάκος, Δημητρέας, Κυριάκη, Σόρογκας, Χαϊνης, μαθήματα γλυπτικής από το Ζογγολόπουλο, Νικολαϊδη κι άλλους ενώ μαθήματα αισθητικών θεωριών έγιναν κυρίως από τον Κοκκινίδη και τον Χριστοδουλίδη. Στην ομάδα ήταν ακόμη οι αρχιτέκτονες Σάββας Κονταράτος και Κοσμάς Ξενάκης όπως και η λαογράφος Κυριακίδου-Νέστορος.

Τα μέλη της ομάδας συμμετείχαν σε μια σειρά εκθέσεων («Αίθουσα Gazette», Αθήνα, 1977), πολιτιστικών εκδηλώσεων (Κέρκυρα και Καλαμάτα, 1985), συμποσίων (Μόλυβος 1983), με σκοπό την οικονομική ενίσχυση και την επίτευξη των στόχων της ομάδας. Τον ίδιο χρόνο συμμετείχε σε έρευνα του περιοδικού Θέματα Τέχνης + Χώρου, σχετικά με το περιεχόμενο και τους στόχους των εικαστικών τεχνών στην Ελλάδα, καθώς και του περιοδικού Επίκαιρα («Έρευνα για τον θεσμό της Πανελληνίου Εκθέσεως»).

1976

Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Πανόραμα Ελληνικής Ζωγραφικής 1950-1975» που παρουσιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, ενώ παράλληλα έλαβε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις Contemporary Greek Art (Μουσείο Hakone, Ιαπωνία), Greek Artists (Οσάκα, Ιαπωνία), «Panorama Griechischer Malerei der Letzten Fünfundzwanzig Jahre»στο Museum Ostwall στο Dortmund της Γερμανίας και «Contemporary Greek Art» στην Εθνική Πινακοθήκη της Σόφιας που οργανώθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού και την Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου.

Έργα του επίσης εκτέθηκαν στις ομαδικές εκθέσεις «Fiac 1976» στο Grand Palais στο Παρίσι (συμμετοχή με την γκαλερί «Πολύπλανο») και «Art 7 ΄76» στη Βασιλεία (συμμετοχή με την γκαλερί «Νέες Μορφές»).

Το ίδιο έτος ιδρύθηκε ο «Σύνδεσμος Σύγχρονης Τέχνης», μια σύμπραξη Ελλήνων καλλιτεχνών, αποτελούμενη, μεταξύ άλλων, από τους Αχιλλέα Απέργη, Γιάννη Γαΐτη, Διοχάντη, Γιώργο Ζογγολόπουλο, Νίκη Καναγκίνη, Χρίστο Καρά, Δημήτρη Κοντό, Στάθη Λογοθέτη, Παντελή Ξαγοράρη, Θεόδωρο (Παπαδημητρίου), Σωτήρη Σόρογκα, Γιώργο Τούγια κ.ά. Επρόκειτο για μια ομάδα συλλογικής δράσης και διαλόγου που στόχευε στην προβολή της σύγχρονης τέχνης με την ίδρυση ενός μουσείου, καθώς και στην ουσιαστική επικοινωνία των μελών του με καλλιτέχνες και γενικότερα με πνευματικούς δημιουργούς του εξωτερικού.

Σε μεγάλη έρευνα του περιοδικού «Αντί» για τη σημασία του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, τονίζεται η αναγκαιότητα ίδρυσης του, και επισημαίνεται ταυτόχρονα η ύπαρξη μιας σειράς άλλων προβλημάτων- ελλείψεων, όπως η σχολική και εξωσχολική αισθητική αγωγή, ο τρόπος επικοινωνίας της τέχνης, τα μέσα ενημέρωσης και προβολής της. Ο ζωγράφος συμμετείχε συχνά, τα επόμενα χρόνια, σε εικαστικές θεωρητικές έρευνες εφημερίδων και περιοδικών τέχνης, εκφράζοντας τις θέσεις του για ζητήματα και θέματα όπως οι κατεστημένες αξίες στον εικαστικό χώρο, οι τιμές, η διακίνηση και η αγορά των έργων τέχνης, το μεταμοντέρνο και η σύγχρονη πρωτοπορία ή ακόμη και η αγιογραφία.

1977

Πήρε μέρος στην Art Basel 7 (Βασιλεία, συμμετοχή με τη γκαλερί «Νέες Μορφές»), στην Expo Arte ( Μπάρι, συμμετοχή με τη γκαλερί «G.C») και στη FIAC (Παρίσι, συμμετοχή με τη γκαλερί «Πολύπλανο») και συμμετείχε στην έκθεση «Εξήντα Έλληνες Δημιουργοί» (γκαλερί «Ζυγός»).

Ήταν μέλος της οργανωτικής επιτροπής του πρώτου συμποσίου του «Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης» στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών με θέμα την «Ίδρυση Μουσείου και Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα». Το συμπόσιο συντόνισαν ο Παύλος Ζάννας και ο Τίτος Πατρίκιος και πήραν μέρος άνθρωποι των γραμμάτων, καλλιτέχνες, τεχνοκρίτες και ιστορικοί τέχνης συμμετέχοντας σε έναν ανοιχτό, δημόσιο διάλογο και καταθέτοντας προτάσεις με στόχο την ενεργοποίηση της πολιτείας, των καλλιτεχνών αλλά και του κοινού στην ανάδειξη του αιτήματος για την ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

1978

Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Contemporary Greek Painters and Engravers» που διοργανώθηκε από την Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου και παρουσιάστηκε στο Institut für Auslandsbeziehungen στη Στουτγάρδη, στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο της Λευκωσίας και στην Εθνική Πινακοθήκη του Δουβλίνου.

Συμμετείχε , ακόμη, στις εκθέσεις Greek Painters (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης των Σκοπίων), «Δέκα ζωγραφιές για πιάτα» (γκαλερί «Πολύπλανο», Αθήνα), «Όνειρο και Πραγματικότητα» (Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα) και «Σύγχρονη Χαρακτική» (γκαλερί «G.G.», Αθήνα).

1979

Πραγματοποιήθηκε ατομική έκθεση στο Ηράκλειο της Κρήτης. Παράλληλα συμμετείχε στις εκθέσεις «Εικόνες Ελληνικής Τέχνης ΙΙ» (Ζάππειο Μέγαρο, Αθήνα), «Εικαστικές Μεταπλάσεις» (γκαλερί «Νέες Μορφές», Αθήνα) και στην Έκθεση «Συλλογή Βορρέ» (Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα).

1980

Συμμετείχε με την γκαλερί Πολύπλανο στην έκθεση «Art Expo ‘80» στη Νέα Υόρκη.

'81 - '90

1981

Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 16η Μπιενάλε του Sao Paulo, μαζί με την Χριστίνα Ζερβού, τον Γιάννη Μπουτέα και τον Δημήτρη Μυταρά.Τον κατάλογο προλόγισε  η Βεατρίκη Σπηλιάδη. Διετέλεσε μέλος της οργανωτικής επιτροπής του συμποσίου του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης με θέμα «Σύγχρονη Τέχνη και Παράδοση», που διοργανώθηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Κατά τη διάρκεια του συμποσίου, έργα του παρουσιάστηκαν στην έκθεση των μελών του συνδέσμου.

Συμμετείχε ακόμα, στις εκθέσεις «Ντοκουμέντα ’81» (αίθουσα «Συλλογή», Αθήνα) και «Χαλιά από ζωγραφιές Ελλήνων Καλλιτεχνών» (γκαλερί «Πολύπλανο», Αθήνα). Η έκθεση, εν συνεχεία, παρουσιάστηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας

1982

Έλαβε μέρος στην έκθεση «Art et Dictature» στην Galerie CGER στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο του θεσμού «Europalia 1982», με επίτροπο του ελληνικού κράτους τον Αλέξανδρο Ξύδη. Στο εξώφυλλο του καταλόγου της έκθεσης εικονίζεται το έργο του Σόρογκα «Αρχαίο άγαλμα και αίμα» του 1970.

1983

Συμμετείχε στην 3η Ευρωπαϊκή Μπιενάλε Χαρακτικής του Baden-Baden στη Γερμανία, καθώς και στις εκθέσεις:
«Η Φυσιογνωμία της Μεταπολεμικής Τέχνης στην Ελλάδα, Μέρος B Υπερρεαλισμός» (γκαλερί «Νέες Μορφές», Αθήνα) , «Σύγχρονες Τάσεις της Νεοελληνικής Τέχνης» (Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), «Αφιέρωμα στον Καβάφη» (Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα), «Δεκατέσσερα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών» (γκαλερί «Ζουμπουλάκη» , Αθήνα ).

1984

Την περίοδο αυτή έγινε μέλος της συντακτικής επιτροπής -μαζί με τους Ανδρέα Μπελεζίνη, Άννα Καφέτση και Γιώργο Αριστηνό- του Περιοδικού θεωρίας της τέχνης «Σπείρα».

Συμμετείχε στις εκθέσεις «Two Ancient Cultures China- Greece» (γκαλερί «Rodis Carkazis», Σικάγο ), «Η Φυσιογνωμία της Μεταπολεμικής Τέχνης στην Ελλάδα» (Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου) και «Τιμητική Εκδήλωση για τον Καβάφη» (Palazzo Venezia, Ρώμη ). Την ίδια χρονιά προήχθη στη βαθμίδα του λέκτορα του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Πολυτεχνείου.

1985

Διοργανώθηκε η ατομική έκθεση «Τρεις ενότητες: Μαύρα Ανοίγματα, Γυναικεία Πορτρέτα, Παλιά Ξύλα» στην Πινακοθήκη Πιερίδη στη Γλυφάδα. Την έκθεση επιμελήθηκε ο Αλέξανδρος Ιόλας.

Παράλληλα με την έκθεση, εκδόθηκε η μονογραφία «Η ποιητική της σιωπής στη ζωγραφική του Σόρογκα» (εκδ. Κέδρος) της τότε επιμελήτριας της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου Άννας Καφέτση, η οποία έγραφε προεξαγγελτικά: «Μπορεί ένα ζωγραφικό έργο να είναι καθαρή σιωπή;… Η ποιητική λειτουργία ασκείται μέσα στην σιωπή. Σαν ιδιαίτερη πλαστική γράφει σαν προσωπική μυθολογία. Οι τόποι της σιωπής αποτελούν την «συγκινησιακή εικόνα» της ζωγραφικής του Σόρογκα».

Έλαβε ακόμα, μέρος στην έκθεση «Μνήμες-Αναπλάσεις-Αναζητήσεις» που διοργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου.

Την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε μία ακόμη ατομική έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας. Συμμετείχε, επίσης, στις εκθέσεις «Νεώτερες Αναζητήσεις, «Η περιπέτεια της εικόνας και η αναίρεση της», (Πινακοθήκη Πιερίδη σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο του θεσμού «Αθήνα- Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης»), « Έργα νεοελληνικής τέχνης από τα Σύγχρονα Ρεύματα» (οργανωμένη από την πινακοθήκη Πιερίδη στο περίπτερο 7 της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης), «Μνήμες- Αναπλάσεις- Αναζητήσεις» (Εθνική Πινακοθήκη -Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), «16 Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι» (γκαλερί «Αργώ», Λευκωσία) και «Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» (οργανωμένη από το «Σύνδεσμο Σύγχρονης Τέχνης» στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων), καθώς και στην International Art-Expo του Σικάγου (συμμετοχή με την γκαλερί «Rodis Carkazis»).

1986

Διοργανώθηκε η ατομική έκθεση «Sorogas» στο παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου στον Πειραιά και στη συνέχεια, ατομική του έκθεση παρουσιάστηκε στην «Γκαλερί 3» της Κέρκυρας. Την περίοδο αυτή πήρε μέρος στις εκθέσεις: «Η φυσιογνωμία της μεταπολεμικής τέχνης στην Ελλάδα» στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, «Έλληνες ζωγράφοι», στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, «Παράδοση και Πρωτοπορία στην Ελληνική Τέχνη» (οργανωμένη από την Πινακοθήκη Πιερίδη και την HELLEXPO στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης), «Υλικά και Τεχνική στη Ζωγραφική» (Πολιτιστικό Κέντρο «Άποψη», Αθήνα).

Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε ομιλία για τον ζωγράφο Αλέκο Κοντόπουλο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αγίας Παρασκευής.

1987

Παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας» στην γκαλερί «Ειρμός» στην Θεσσαλονίκη. Την ίδια περίοδο συμμετείχε στην Πανελλήνια Έκθεση Εικαστικών Τεχνών (οργανωμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Επιμελητήριο Εικαστικών τεχνών Ελλάδος, Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς), καθώς και στις εκθέσεις « Η διαδικασία της εικόνας πίσω από την ζωγραφική επιφάνεια» (γκαλερί «Νέες Μορφές», Αθήνα), «Εικόνα-Κωδικοποίηση Ι (γκαλερί «Έκφραση», Αθήνα), « 6 Σκέψεις- 6 Γραφές σε Μαύρο-Άσπρο» (Κέντρο Τεχνών «Diaspro», Λευκωσία), «Παράδοση και Πρωτοπορία στην σύγχρονη τέχνη» (Δεύτερο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας σε συνεργασία με την Πινακοθήκη Πιερίδη) και «Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» (Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου).Τη χρονιά αυτή προήχθη σε αναπληρωτή καθηγητή του τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Ακόμη, εκδόθηκε η μονογραφία «Σωτήρης Σόρογκας. Μία αμφίδρομη ανάγνωση» (εκδόσεις Τέθριππον) της ιστορικού και κριτικού της τέχνης Αθηνάς Σχινά. Την επόμενη χρονιά, το βιβλίο κυκλοφορεί και στα αγγλικά ( A Palidromic Reading on Sotiris Sorogas’ Painting), και πάλι από τις εκδόσεις Τέθριππον.

1988

Οργανώθηκαν οι ατομικές εκθέσεις: Στη Ρώμη («Galleria Artista») και στις Βρυξέλλες («Artemis Art Gallery») από τον ιστορικό της τέχνης Τζουλιάνο Σεραφίνι. Επίσης, πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση στην Αθήνα (βιβλιοπωλείο-αίθουσα τέχνης «Αγκάθι») με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της Αθηνάς Σχινά «Σωτήρης Σόρογκας. Μια αμφίδρομη ανάγνωση».

Την περίοδο αυτή πήρε μέρος στην οργανωμένη από την Εθνική Πινακοθήκη και το μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου έκθεση «Greek Painting 1968-1988», σε χώρους του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στις Βρυξέλλες.

Συμμετείχε, ακόμη, στις εκθέσεις: «Μεταξοτυπίες- 20 Σύγχρονοι Έλληνες Καλλιτέχνες (Γαλλικό Ινστιτούτο Πειραιώς), «Έργα-Γεγονότα» (Κτίριο Κωστή Παλαμά, Αθήνα), «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι» (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννίνων), «Δώδεκα Ζωγράφοι Μαζί» (Τράπεζα Πίστεως, Αθήνα), έκθεση για τον Καβάφη (Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα). Έλαβε ακόμη μέρος στο συμπόσιο «Μοντέρνο-Μεταμοντέρνο» που διοργανώθηκε από τη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Σπείρα», σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Γιώργο Σημαιοφορίδη και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Η εισήγηση του ζωγράφου είχε τίτλο: «Ο μεταμοντερνισμός και εμείς». Οι εισηγήσεις κυκλοφόρησαν σε βιβλίο από τις εκδόσεις Σμίλη.

1989

Έλαβε μέρος στο «21e Festival International de la Peinture» στο Château-Musée του Cagnes-Sur-Mer στη Γαλλία(οργάνωση ελληνικής συμμετοχής από την Εθνική Πινακοθήκη -Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου και το Υπουργείο Πολιτισμού). Συμμετείχε ακόμα στις ομαδικές εκθέσεις «Κινηματογράφος και Ζωγραφική» που διοργανώθηκε παράλληλα με το «30ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» στην Θεσσαλονίκη και στην έκθεση «Σταθμοί στη Νεοελληνική Τέχνη του 20oυ αιώνα» (Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιώς). Το ίδιο έτος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τέθριππον το δοκίμιό του με τίτλο «Σημειώσεις για μερικά αδιέξοδα του σύγχρονου εικαστικού χώρου».

1990

Παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση του ζωγράφου στην γκαλερί Πολύεδρο της Πάτρας με τίτλο «Σωτήρης Σόρογκας: Χαρακτικά 1972-1990». Την έκθεση προλόγισε ο καθηγητής Δ.Ν.Μαρωνίτης. Την ίδια περίοδο συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Grèce-Europe 1990» στην Galerie Athenaeum στο Παρίσι και στο συμπόσιο «Ζ’ Διήμερο Λόγου» που διοργανώθηκε στην Κέρκυρα, με θέμα «Εικαστικές τέχνες και λογοτεχνία. Εντοπιότης και διεθνισμός».

Παράλληλα διετέλεσε μέλος της οργανωτικής επιτροπής αλλά και εισηγητής του συμποσίου: «Προς το τέλος του αιώνα: Σκέψη και τέχνες στην Ελλάδα» που πραγματοποιήθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.

Οι ομαδικές εκθέσεις στις οποίες έλαβε μέρος την ίδια χρονική περίοδο ειναι:»Περί ρεαλισμών»(Αίθουσα Τέχνης «Α. Τάσσος», Καλαμάτα), «Μεταβιομηχανικό περιβάλλον»(Έργα της πινακοθήκης Πιερίδη στο Λαύριο) και «Παραλλαγές σε Μαύρο και σε Λευκό» (γκαλερί «Κρεωνίδης», Αθήνα).

Η συμμετοχή του σε ομαδικές εκθέσεις τα χρόνια που ακολουθούν είναι μεγάλη, αφού έργα του συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο σε θεματικές εκθέσεις μουσείων και γκαλερί, αλλά και σε πολλές εκθέσεις με κοινωνικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα.

'91 - '00

1991

Πραγματοποιήθηκε ατομική έκθεση στη γκαλερί-βιβλιοπωλείο «Μάτι» (Κατερίνη).

Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις όπως στην «Παρά δήμον ονείρων» («Σπίτι της Κύπρου , Αθήνα»), στην ομαδική έκθεση «Ten Greek Artists» και στην Metropolis Art Gallery της Νέας Υόρκης. Στην έκθεση έλαβαν μέρος επίσης οι Γιάννης Τσαρούχης, Αλέκος Φασιανός, Δημήτρης Μυταράς, Χρίστος Καράς, Σαράντης Καραβούζης, Εδουάρδος Σακαγιάν, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος και Κώστας Γραμματόπουλος.

Συμμετείχε στην έκθεση του περιοδικού «Η Λέξη», στην Πινακοθήκη Πιερίδη, με έργα που εικονογραφούσαν τα πρώτα 100 τεύχη του. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σμίλη το βιβλίο του Ιταλού ιστορικού και κριτικού τέχνης Giuliano Serafini «Τρία κείμενα για τη ζωγραφική του Σόρογκα». Την δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-ιταλικά) προλόγισε ο συγγραφέας Στέφανος Ροζάνης.

Εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Πολυτεχνείου.

1992

Διοργανώθηκε η ατομική έκθεση «Σόρογκας» στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, με επιμέλεια του Τάκη Μαυρωτά, παρουσιάζοντας δίπτυχες και τρίπτυχες συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων με θέμα τη σκουριά.

Η ποιήτρια Κική Δημουλά αναφέρει στο κατάλογο: «Ξορκίζει τη φθορά καλοπιάνοντάς την, υμνολογώντας την με την κατανυκτική τέχνη του».

Συμμετείχε επίσης στις ομαδικές εκθέσεις «Samtida Grekisk Kunst» στο Prins Eugens Waldemarsudde στην Στοκχόλμη, «Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου:Η ελληνική εμπειρία» στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου και στην «Πέντε Έλληνες Ζωγράφοι – Καράς, Κοκκινίδης, Μυταράς, Σόρογκας, Τέτσης» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στιγμή το βιβλίο του «Περιθώρια – Αναφορές σε προβλήματα του εικαστικού χώρου», μια επιλογή άρθρων του, αναφορικά με την τέχνη, που δημοσιεύτηκαν αρχικά σε εφημερίδες και περιοδικά.

1993-1995

Πραγματοποιήθηκε ατομική του έκθεση στην «Αίθουσα Τέχνης» Ηρακλείου Κρήτης. Το 1994 Διοργανώθηκε η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας» στην Artforum Gallery στην Θεσσαλονίκη. Το 1995 πραγματοποιήθηκε Ατομική έκθεση του στην γκαλερί Αμμυμώνη(Ιωάννινα). Συμμετείχε ακόμη στην ομαδική έκθεση «40 Νεοέλληνες Ζωγράφοι»(Αίθουσα Τέχνης Ερμούπολης, Σύρος), καθώς και στην ημερίδα με τίτλο «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Ανοιχτός διάλογος» που διοργάνωσε η εφημερίδα «Τα Νέα της Τέχνης» στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, με εισήγηση του.  Συμμετείχε στην τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του καθηγητή Νίκου Εγγονόπουλου στο Ε.Μ.Π., εκφωνώντας μια συγκινητική ομιλία για τον ζωγράφο και δάσκαλό του. Την ίδια αυτή χρονιά έγινε μέλος της κριτικής επιτροπής για το Έπαθλο «Γ.Σπυρόπουλου», του ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυρόπουλου.

1996

Διοργανώθηκε ατομική του έκθεση στην γκαλερί «Αργώ» της Λευκωσίας, ενώ παράλληλα συμμετείχε και στην Art Athina, εκθέτοντας έργα του με την γκαλερί Astra. Την ίδια χρονική περίοδο έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις όπως στην «Εκφραστές της μεταπολικής πορείας» με έργα της συλλογής Πιερίδη (Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου), στην «Αφιέρωμα στον Περικλή Πανταζή» (Πινακοθήκη «Αβέρωφ», Μέτσοβο) και «Σύγχρονοι Έλληνες και Κύπριοι Ζωγράφοι»(Γκαλερί «Αργώ» Λευκωσίας).

1997

Παρουσιάστηκε στην Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Stavros Mihalarias Art η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας: Σκουριές 1992-1997». Την έκθεση προλόγισε ο τεχνοκριτικός Χάρης Καμπουρίδης. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π.

1998

Έλαβε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις: «Δημιουργικές Συναντήσεις ‘98» στην Πινακοθήκη «Ε. Αβέρωφ» στο Μέτσοβο και «Θέσεις και όψεις της ελληνικής ζωγραφικής του 20ού αιώνα στη συλλογή «Κώστα Ιωαννίδη» στην Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας.

1999

Παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας» στην γκαλερί Πολύγνωτος στο Ηράκλειο Κρήτης.

Συμμετείχε, επίσης, στις ομαδικές εκθέσεις «Plastic art testimony from modern Greece» στο National Museum of Art στο Βουκουρέστι, «Zeitgenossische Kunst aus Griechenland» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη και «L΄onda egea: Arte greca contemporanea» στο Spazio Krizia στο Μιλάνο.

Έργα του επίσης εκτέθηκαν στα «Ερμοπούλεια 1999» στην Αίθουσα Τέχνης Ερμούπολης στη Σύρο.

Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την χημικό Μαρία Λυρατζή.

2000

Παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας: Έκθεση έργων με αφετηρίες τη σεφερική ποίηση» στην Ελληνογερμανική Αγωγή στην Αθήνα, καθώς και «Σωτήρης Σόρογκας: Εμμονές» στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στην Ερμούπολη(Προλόγισε η Αθηνά Σχινά). Με αφορμή τον τίτλο των εκθέσεων αυτών ο ζωγράφος εξομολογείται:

«Πολλές φορές έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά τα χρόνια οι πίνακες που προσπάθησα να ζωγραφίσω, όπως άλλωστε και τα ίδια τα θέματά τους, συνέχονται, παρά την πολυμορφία τους, από μια κρυφή ή φανερή ενότητα. Το γεγονός αυτό νομίζω, προκύπτει από μια χρονική και αξεπέραστη εμμονή μου, θα έλεγα αρρωστημένη, να ακινητοποιήσω μια χρονική στιγμή, κάτι ακατόρθωτο, αφού ο χρόνος συναρτάται με ένα αίσθημα επίγνωσης της απώλειας».

Έλαβε, ακόμα, μέρος στην ομαδική έκθεση «Κλασικές Μνήμες στη Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» που παρουσιάστηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρου Σ. Ωνάση με αποκλειστική του χορηγία, στη Νέα Υόρκη και η οποία διοργανώθηκε από την Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα επόμενα χρόνια η έκθεση θα παρουσιαστεί και στο Πολιτιστικό Κέντρο Ataturk στην Κωνσταντινούπολη (2003), στο Capital Museum of China στο Πεκίνο (2007), στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου στην Αθήνα (2007) και στο Kunsthistorisches Museum στη Βιέννη (2008).

Συμμετείχε σε συνέδριο της «Ίκαρος Εκδοτικής» για τον ποιητή Νίκο Καρούζο στο Παλαιό Αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η εισήγησή του είχε τίτλο: «Η ακτινοβολία της ακτημοσύνης».

'01 - '10

2001

Παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση: «Σημειώσεις από τα λατομεία της Πεντέλης» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης – Ίδρυμα Ν. Π. Γουλανδρή στην Αθήνα. Την έκθεση προλόγισε η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα όπου ανάμεσα σε άλλα έγραψε:

«Η σιωπή είναι το οικείο κλίμα της παρακμής, το οικείο κλίμα της ζωγραφικής του Σόρογκα. Μια σιωπή που λειτουργεί ως αναγκαία συνθήκη για την βίωση της εικόνας απ’ τον θεατή. Μια σιωπή που μας αιχμαλωτίζει με πανουργία στη δίνη της, στην ανήκουστη ηχώ της, οδηγώντας μας μπροστά στο αίνιγμα της ίδιας μας της ύπαρξης».

Το ίδιο έτος γεννήθηκε η κόρη του Ελένη-Εριφύλη.

2003

Το Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως στην Άνδρο διοργάνωσε παράλληλες ατομικές εκθέσεις των παλιών συμμαθητών και φίλων, Δημοσθένη Κοκκινίδη και Σωτήρη Σόρογκα, με τίτλο: «Μνήμες και πραγματικότητα».

Τα ξύλα και τα ερείπια κοντά σε ερημικές παραλίες, χρωματισμένα με ένα διακριτικό γαλάζιο σαν «ζωγραφιές της θάλασσας» προστίθενται στην θεματογραφία του αυτήν την περίοδο.

Συμμετείχε, επίσης, σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις όπως «νέα εικονολατρεία», «Ολυμπιακοί Αγώνες-πέντε κρίκοι Ελληνικού Συναγωνισμού Αλληλεγγύης, Πολιτισμού, Ελπίδας και Ειρήνης «, στο Palazzo Reale, Ναπολη, στην ομαδική έκθεση «Τρεις γενιές ζωγράφων στηρίζουν την Θράκη»(Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, Ξάνθη).Την ίδια χρονιά συνταξιοδοτήθηκε και αποχώρησε από το Ε.Μ.Π. Αρκετά χρόνια αργότερα, σε συνέντευξή του ο ζωγράφος θα εξομολογηθεί:

«Αισθάνομαι τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω σαράντα τόσα χρόνια ανάμεσα σε νέους ανθρώπους απ’ τους οποίους, θα έλεγα ότι εγώ κέρδισα περισσότερα από όσα εκείνοι. Ο δεσμός μου μαζί τους ήταν βαθύς και έμπλεος συγκινήσεων. Τους μίλησα για όσα είχα διδαχθεί κι εγώ κοντά στον Μόραλη με τον δικό μου τρόπο. Η διδασκαλία έχει αφήσει ένα κενό στη ζωή μου που δεν αναπληρώθηκε.» [περ. Θρόισμα, τχ. 22, 2019]

2004

Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στις ομαδικές εκθέσεις ««Ομοιότητα Περίπου»(Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα), «Οπτικό Παιχνίδι» (Ίδρυμα Θρακικής Παράδοσης, Ξάνθη).

Του απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου.

Διορίστηκε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ανέλαβε, ακόμα, εικαστικός επιμελητής του Φεστιβάλ Βιβλίου που συνδιοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου, το Υπουργείο Πολιτισμού και τον Δήμο Αθηναίων.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς.

Πραγματοποίησε στη ’Στοά του Βιβλίου» ομιλία -παρουσίαση του βιβλίου: «Αρχιτεκτονική – Ιδέες που χάνονται-Ιδέες που συναντώνται» (Εκδόσεις Παπασωτηρίου, Αθήνα 2004). Το βιβλίο αποτελεί αφιέρωμα στον καθηγητή του Πολυτεχνείου, Τάσο Μπίρη, από νεότερους που μαθήτευσαν κοντά του. 

2005

Διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα η ατομική του έκθεση «Σημειώσεις από το Λαύριο». Έργα του από την ίδια ενότητα παρουσιάστηκαν στο Λαύριο, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, στο Κέντρο Τέχνης Giorgio de Chirico στον Βόλο, στη Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας και στην Αίθουσα Τέχνης Ερμούπολης. Την εκδήλωση προλόγισε ο Άγγελος Δεληβορριάς.

Έλαβε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις «Τα χρόνια της Αμφισβήτησης: Η τέχνη του 1970 στην Ελλάδα» που διοργανώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και «Κίονες και Πεσσοί» στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.

Πραγματοποίησε ομιλία στη Στοά του Βιβλίου για τα 35 χρόνια ποιητικής προσφοράς του Γιάννη Κοντού. Παραιτήθηκε από την θέση του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, λόγω της διαφωνίας του με την κατεύθυνση και τις καλλιτεχνικές επιλογές που ήθελε να ακολουθήσει η διευθύντρια του Μουσείου.

2006

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Στιγμή» το βιβλίο του «Αισθητική γεωγραφία, Κριτικές παρεμβάσεις», μια συλλογή δημοσιευμένων κειμένων του, αναφορικά με την κριτική και την θεωρία της τέχνης. Την έκδοση προλόγισε ο ποιητής Νάσος Βαγενάς.

Συμμετείχε στην ημερίδα «Ο Ελύτης μέσα από τα μάτια των ποιητών και των ζωγράφων» που διοργανώθηκε στο κτίριο Μελετών Ακροπόλεως από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου. Η εισήγηση του είχε τίτλο: «Ο Οδυσσέας Ελύτης και η παράδοση».

2007

Στη σειρά «Σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι-Πινακοθήκη Νέου Ελληνισμού» της εφημερίδας «Τα Νέα» κυκλοφόρησε έκδοση που περιλαμβάνει και κείμενα για τη ζωγραφική του σε επιμέλεια Θανάση Νιάρχου. Παράλληλα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καστανιώτης» το βιβλίο: «Σωτήρης Σόρογκας : Προσεγγίσεις στη ζωγραφική του» σε επιμέλεια του Θανάση Θ. Νιάρχου. Στην έκδοση συγκεντρώνονται κείμενα ανθρώπων των γραμμάτων, θεωρητικών της τέχνης, ποιητών και συγγραφέων, αναφορικά με το έργο του ζωγράφου.

Έργα του παρουσιάστηκαν στην ομαδική έκθεση «Κλασικές Μνήμες στη Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» που διοργανώθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου στην Αθήνα, στο Capital Museum of China στο Πεκίνο και στο Kunsthistorisches Museum στη Βιέννη. Έλαβε μέρος στο συνέδριο για τα 100 χρόνια από την γέννηση του ποιητή και ζωγράφου Νίκου Εγγονόπουλου που διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Η εισήγηση του είχε τίτλο: «Ο Νίκος Εγγονόπουλος και η παράδοση».

Συμμετείχε με ομιλία του στην εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τον εορτασμό των 170 χρόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Ο ζωγράφος παρουσίασε στο «104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης» στην Αθήνα, το βιβλίο «Πολιτισμός και Ελληνισμός: Προσεγγίσεις» της Ελένης Γλύκατζη- Αρβελέρ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτης».

2008

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κ. Αδάμ» η μονογραφία «Σωτήρης Σόρογκας» του ιστορικού τέχνης Δημήτρη Παυλόπουλου.

Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση Ελλήνων και Κινέζων καλλιτεχνών «Από την Αρχαία Ολυμπία στο Πεκίνο» που διοργανώθηκε από το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας στο Ελληνικό Σπίτι στο Πεκίνο. 

2009

Διοργανώθηκε ατομική έκθεση του ζωγράφου στην γκαλερί «Citronne» στον Πόρο. Συμμετείχε, ακόμη, μεταξύ άλλων, στις ομαδικές εκθέσεις: « Η Νεοελληνική Τοπιογραφία από τον 18ο στον 21ο αιώνα», στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, και «35 Εικαστικοί Καλλιτέχνες για την Δημοκρατία», στο Ζάππειο Μέγαρο.

Παρουσιάστηκε στη Στέγη Τέχνης & Πολιτισμού του Ιδρύματος Λεωνίδα Κ. Μακρή-Ιατρού στα Τρίκαλα Θεσσαλίας ατομική του έκθεση με έργα της περιόδου 1970-2010 και τίτλο: «Σωτήρης Σόρογκας: Ζωγραφική» που συνδιοργανώθηκε με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Τρικκαίων. Την έκθεση προλόγισε ο ιστορικός τέχνης Γιάννης Μπόλης.

Συμμετείχε στις ομαδικές εκθέσεις: «Νεοελληνική Τέχνη από τη Συλλογή του Γιώργου Κητή» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ., και «Τρεις καλλιτέχνες – Τρεις προσεγγίσεις» στο Παλαιοντολογικό & Ιστορικό Μουσείο Πτολεμαΐδας : Κοκκινίδης-Σόρογκας-Τέτσης.

Έγινε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού, μιας ομάδας που από το 2011 θα ξεκινήσει την έκδοση του τετραμηνιαίου επιστημονικού περιοδικού Νέος Λόγιος Ερμής με αντικείμενο την ιστορία, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την τέχνη, του οποίου είναι και μέλος της συντακτικής επιτροπής.

Την ίδια χρονική περίοδο τοποθετήθηκαν στο Σταθμό Λαρίσης του Μετρό της Αθήνας έξι μεγάλων διαστάσεων συνθέσεις του, που δείχνουν το αποτύπωμα του χρόνου στον τρόπο μεταφοράς των ανθρώπων. Ο ζωγράφος σημειώνει :

«Η ιδέα για αυτά τα έργα αναδύθηκε εύκολα κι αυτόματα. Μέσα στο πλέγμα των εμμονών και της αγάπης που διατηρώ πάντοτε για ό,τι χάνεται από αυτόν τον κόσμο , δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από μνήμες παλιών μεταφορικών μέσων του πρόσφατου παρελθόντος. Τα απόμακρα κάρα «όλο χρυσάφι και πορφύρα» όπως θα έλεγε ο Ρίτσος, οι μαγικοί σιδηρόδρομοι με τις φωτιές και τα κάρβουνα ή τα πράσινα τραμ με το γλυκό καμπανάκι να πηγαίνουν «προς τα τέρματα» με απόμακρους τραμβαγέρηδες «. Τις συνθέσεις συνοδεύουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα που φέρουν την υπογραφή ποιητών της γενιάς του ‘30.» 

'11 - '20

2011 -2012

Διοργανώθηκε η αναδρομική έκθεση «Σόρογκας, 50 Χρόνια Ζωγραφική» στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα, περιλαμβάνοντας έργα από το σύνολο της δημιουργικής του πορείας. Η έκθεση συνεχίστηκε και τον Ιανουάριο του 2012 με υψηλή επισκεψιμότητα, ενώ τον καλαίσθητο και ογκώδη κατάλογο-χορηγία της Post Bank, προλόγισαν οι : Κική Δημουλά, Χάρης Καμπουρίδης, Δημήτρης Κοσμόπουλος, Γιάννης Μπόλης και Νατάσα Καραγγέλου.

Έργα του παρουσιάστηκαν στις ομαδικές εκθέσεις: «Ο Κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: Ποίηση και Ζωγραφική» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη στην Αθήνα και «Θάλασσας Τόποι» στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στην Ερμούπολη.

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι το βιβλίο του «Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία», μια συλλογή κειμένων αναφορικά με ποιητές και ζωγράφους, σχολιασμούς βιβλίων, εισηγήσεις του σε συνέδρια και ημερίδες, καθώς και συνεντεύξεις του πού έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε περιοδικά κι εφημερίδες.

2013

Συμμετείχε στις ομαδικές εκθέσεις «Κ.Π. Καβάφης: «Ζωγραφισμένα» – 40 Σύγχρονοι Έλληνες Δημιουργοί» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη στην Αθήνα και «Κ.Π. Καβάφης: μικρή με το μολύβι απεικόνισις» στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.

Έργα του παρουσιάστηκαν στην έκθεση «Now and Then» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη.

2014

Διοργανώθηκε από την γκαλερί «Citronne» στον Πόρο η ατομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας: Θαλάσσια ξύλα».

2015

Έλαβε μέρος στην ομαδική έκθεση «Εικαστικές Σηματοδοτικές Αναφορές» που παρουσιάστηκε στην γκαλερί «Citronne» στον Πόρο. Παράλληλα εκδόθηκε το ημερολόγιο του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου με κείμενο για το ζωγράφο από τον Θανάση Νιάρχο στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

2016

Διοργανώθηκε η ατομική έκθεση «Θαλάσσια ξύλα 2010-2016» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη στην Αθήνα. Την έκθεση προλόγισαν η Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα , η Κική Δημουλά, η Ιουλίτα Ηλιοπούλου η Τατιάνα Σπινάρη- Πολλάλη , ο Τάκης Μαυρωτάς και ο Βασίλης Θεοχαράκης.

Κατά την περίοδο της εκθέσεως πραγματοποιήθηκε σειρά παρουσιάσεων στον Τύπο, συνεντεύξεων, και τηλεοπτικών εκπομπών.

Έργα του παρουσιάστηκαν στην έκθεση «Ο Κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: Ποίηση και Ζωγραφική» που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο του Νομπελίστα ποιητή στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θεσσαλονίκης.

2017

Πήρε μέρος στην ομαδική έκθεση «Γιώργος Σεφέρης: Όταν το φως χορεύει, μιλώ δίκαια» που διοργάνωσε το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη προς τιμήν του Έλληνα ποιητή. Μετά από δύο χρόνια, μέρος της έκθεσης θα παρουσιαστεί και στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ.

Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του καταλόγου της αναδρομικής έκθεσης «Νίκος Εγγονόπουλος, Με τα Χρώματα του Λόγου και το Λόγο των Χρωμάτων» που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο. Το κείμενό του τιτλοφορείται «Νίκος Εγγονόπουλος, ένα μυθικό πρόσωπο», το οποίο και δημοσιεύτηκε στον κατάλογο της έκθεσης του Εγγονόπουλου στην Άνδρο.

2018

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος του απένειμε το Παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής.

Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ. οργανώθηκε η αναδρομική έκθεση «Σωτήρης Σόρογκας: Κατά βάθος είναι ζήτημα φωτός». Την έκθεση προλόγισαν η καθηγήτρια Αλεξάνδρα Γουλάκου- Βουτυρά, η Μαίρη Μιχαηλίδου και η Χριστίνα Τσαγκάλια. Στα πλαίσια της έκθεσης το ίδρυμα οργάνωσε σειρά συναντήσεων για τη ζωγραφική του Σόρογκα. Έλαβαν μέρος ο Χρήστος Γιανναράς, η Μαίρη Μιχαηλίδου, ο ίδιος ο ζωγράφος, οι ποιητές Μιχάλης Γκανάς, Αντώνης Φωστιέρης και Δημήτρης Κοσμόπουλος. Μίλησαν επίσης η διευθύντρια Αλεξάνδρα Γουλάκου Βουτυρά ενώ η κ. Γιάννα Καρύμπαλη Τσιπτσίου συντόνισε τις εν λόγω συναντήσεις.

Έργα του παρουσιάστηκαν στην «Art-Athina 2018» στο Ωδείο Αθηνών, καθώς και στις ομαδικές εκθέσεις «Εναντίωση: Η τέχνη σε σκοτεινά χρόνια 1967-1974» στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης και «Άρωμα Γυναίκας στην Ελληνική Ζωγραφική» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη.

Έλαβε μέρος στη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου, στα πλαίσια της έκθεσης για τον Δημήτρη Μυταρά στο μουσείο της Άνδρου με τίτλο; «Έχει το παρελθόν μέλλον;». Τη συζήτηση συντόνισε η βυζαντινολόγος και Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή κυρία Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ.

2019

Πραγματοποιήθηκε ατομική του έκθεση στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου. Την έκθεση προλόγισε η ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους έγινε ατομική έκθεση στη γκαλερί « ΑΡΤΙΟΝ» της Θεσσαλονίκης. Στο ακριτικό χωριό Λια(Ήπειρος), εγκαινιάστηκε μικρό μουσείο με έργα Θεόφιλου και Σόρογκα. Συμμετείχε, ακόμα, στην ομαδική έκθεση «Υφάνσεις: Ζωγραφική και Ταπισερί στην Ελλάδα από το 1960 έως σήμερα» που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα.